Op donderdag 4 mei trok een delegatie van 15 vierdejaars – geselecteerd op basis van een motivatiebrief - vergezeld door twee leerkrachten naar het asielcentrum op Linkeroever. Dit opvangcentrum wordt gerund door het Rode Kruis en kan maximaal 240 personen onderbrengen – maar heeft momenteel toch 241 bewoners want er was net een babytje geboren.
We kregen er een rondleiding van 1,5 uur door Astrid, een medewerkster van het centrum en een Sri-Lankese asielzoeker, die al 1,5 jaar in België verblijft, maar nog steeds geen ‘groot interview’ mocht afleggen bij het Commissiaraat voor de Vluchtelingen.
De beelden die we zagen en de verhalen die we hoorden, lieten indrukken achter.
Hieronder lees je een korte impressie van een aantal vierdejaars:
Mij is het meest bijgebleven dat de meeste mensen daar heel gemotiveerd zijn om hier een goed leven op te bouwen en zeker de moeite doen om Nederlands te leren en een job te vinden terwijl ze nog niet zeker zijn of ze in België mogen blijven.Celine Tilborghs – 4TW
Ik vond de uitstap heel interessant en ik ben erg blij dat ik heb kunnen kennismaken met de levensstijl van de mensen die naar België zijn gevlucht en wat zij allemaal hebben moeten doorstaan. Maar hetgene wat me toch het allermeest is bijgebleven, is dat een man, genaamd Lowie, die verblijft in dat asielcentrum, erge trauma's heeft opgelopen in Italië en dat hij hierdoor nog steeds angsten heeft voor bepaalde mensen. Het ergste vond ik dan ook dat men geen plaats heeft in een asielcentrum om die mensen met hun psychische problemen te helpen en dat vind ik dan ook wel erg jammer. Jolien Vergauwen – 4 TW
Wat mij het meest is bijgebleven, is dat er zoveel verschillende nationaliteiten zijn in het centrum en het verbaast mij wel dat er dan toch geen conflicten ontstaan.
Als tweede houd ik in mijn achterhoofd dat er toch heel veel activiteiten worden georganiseerd om de vluchtelingen bezig te houden. Elke dag is er wel iets te doen voor de bewoners wat het al een stuk aangenamer maakt voor de mensen. Caro Verbiest - 4STWc
Ik vond het bezoek aan het asielcentrum zeer interessant. Het intrigeerde me enorm om eens te mogen kijken hoe deze mensen daar leefden en wat de omstandigheden waren. Deze omstandigheden waren helemaal niet zo slecht als ik verwacht had. Je had zelfs de mogelijkheid alleen te slapen op een kamer, als je dat wou. Het asielcentrum op Linkeroever is een open centrum, dat wil zeggen dat de bewoners konden gaan en staan waar ze willen. Dit vond ik zeer goed, zo mengen de asielzoeker zich onder het volk en leren zo de taal en de cultuur kennen. Waar ik wel van verschoot was de wachttijd voor een afspraak met het secretariaat. Deze is schandalig lang, zelf vind ik dat persoonlijk onmenselijk. Je houdt niet iemand zo lang aan het lijntje.
Wat ik ook wel leuk vond was de zogeheten ‘vrouwenkamer’, een kamer waar enkel vrouwen mochten komen, daar konden ze dan doen wat ze willen (wat helaas niet altijd mogelijk is in sommige culturen) zonder gestoord te worden. Kortom vond ik het een zeer leerrijke en interessante ervaring. Zeker volgend jaar ook doen. Dries De Tavernier – 4 STWc
Wat mij het meeste is bijgebleven was de man die in Italië een trauma had opgelopen en overtuigd was dat sommige mensen die in het asielcentrum werkten bij de maffia hoorden. Hij dacht dat ze drugs in de koffie deden in plaats van suiker en hij heeft ons hiervoor ook gewaarschuwd. Ik vond het enorm jammer dat ze hem niet de hulp konden geven die hij duidelijk nodig had. Ook het feit dat mensen die samen de gevaarlijke reis maken niet vanzelfsprekend in hetzelfde centrum terecht komen dat vind ik best erg. Chayenne Rega – 4 STWa
Wat mij het meeste is bijgebleven, is het verhaal van Louis. Hij bleef toch positief, ondanks dat zijn 5 kinderen zonder ouders nog in Kinshasa zaten. Zijn excuus was dat hij veel te veel moest werken in het centrum, dat was natuurlijk niet waar. Jade Anthonissen – 4 STWa
