Op woensdag 12 oktober 2016 trokken we in het kader van de lessen godsdienst met de leerlingen van 5 STWa, 5 STWb en 5 H-BI naar de Antwerpse kathedraal. Op woensdag 19 oktober volgden de leerlingen van 5 STWc, 5 STWd en 5 TW. In en rond de kathedraal werden we ondergedompeld in het thema ‘barmhartigheid’. De schilderijen en kunstwerken vertelden hun eigen verhaal en de gidsen zetten ons op geregelde tijdstippen ook zelf aan het denken over wat barmhartigheid in ons eigen leven betekent. Als slotopdracht mochten we een kaarsje branden en kregen we een kaartje mee naar huis met een concrete opdracht om zelf een ‘barmhartige’ daad te doen.
Leerlingen die wilden, konden daar in de namiddag meteen werk van maken. We hadden immers aan de gemeenschap van Sant’Egidio gevraagd of we een handje konden toesteken. Elke woensdag en vrijdag organiseert Sant’Egidio ‘Kamiano’, een warme maaltijd voor een 250-tal Antwerpse daklozen of eenzamen.
In de namiddag maakten we met een groepje leerlingen verse fruitsla met het fruit dat elke leerling van thuis uit had meegenomen. Liefst 200 potjes werden er die namiddag gevuld.
Hieronder enkele reacties na de ‘fruitslafabriek’:
Het fruit snijden was fantastisch. Al wetende dat je achteraf een hele hoop glimlachen op mensen hun gezicht gaat toveren is top! Vooral omdat het voor mensen is die niet zomaar zelf even een stuk fruit uit de ijskast kunnen nemen en het snijden, maakt het nog leuker voor jezelf. We hebben er mensen mee geholpen en blij gemaakt en dat maakt ook mij blij.
Emma Tirions
5 STWd
Het gaf mij echt een grote voldoening om dat beetje hulp te geven aan de daklozen. Ik vind dat dat wel het minste is wat we voor ze kunnen doen, toch? Ik vond het trouwens ook heel chique wat de organisatie doet en over heeft voor de daklozen. Ik vond dit een super idee!
Manon Damoiseaux
5 STWd
We vertrokken met de trein naar Antwerpen en daar werden we aan de prachtige kathedraal verwacht. We kregen in de kathedraal uitleg over de werken van barmhartigheid. Daarna kregen we een uurtje pauze en zijn we met een groep gezamenlijk in de Mc Donalds gaan eten.
We werden om 13 uur terug aan de kathedraal verwacht en dan gingen we met het fruit van alle leerlingen op weg naar de organisatie San Egidio. We werden hartelijk verwelkomd door een vrijwilligster van de gemeenschap. Eerst kregen we een rondleiding door het gebouw en hebben we een paar mensen ontmoet. Daarna gingen we dan de slag met het fruit te snijden. Ondertussen hebben we goed gebabbeld en was er voor ons ook een snackje voorzien. Toen we een rijke fruitsla hadden, hebben we ze in potjes verdeeld en koel bewaard voor de avondservice. De voorbereidingen waren rond 17 uur gedaan en dan zijn de meesten naar huis vertrokken. Nadien zijn enkelen nog gebleven om samen met de andere vrijwilligers de mensen te bedienen.
Ik heb van hen vernomen dat het een zwaar werkje was maar dat de mensen toch content waren van ons vrijwilligerswerk. En uit die positieve commentaar haal je veel voldoening.
Het was een ervaring die je niet snel gaat vergeten en we zouden het zeker nog eens willen doen omdat je dan goed doet voor anderen.
Groetjes 5STWa
Die avond mochten we met een aantal leerlingen ook helpen bij de maaltijd zelf. Enkele leerlingen vatten mee post aan de poort om de mensen welkom te heten en – indien gasten te zeer onder invloed waren van drank of drugs – een maaltijd mee te geven in plaats van deze op te eten in het restaurant.
Een andere leerling hielp mee mensen naar een geschikt plekje te leiden in de zaal, maar kreeg even later meteen al de vraag om twee kinderen te helpen bij hun huiswerk en er zelfs eentje onder de douche te zetten.
Nog drie anderen hielpen mee in het restaurant zelf met opdienen en afruimen en – als het kon – een babbeltje te doen met de gasten.
Hun ervaringen lees je hieronder:
Het beeld dat me het meeste bijblijft, is van de kleine dikke man Luigi. Hij heeft al tal van uitnodigingen gekregen met de vraag of hij een woning wilt. Hij heeft deze elke keer geweigerd. Niet elke dakloze is een dakloze geworden door slechte ervaringen. Voor hem is het gewoon een levensstijl. Hij was ook ontzettend vriendelijk zoals vele andere. Sommige waren asosiaal en anderen waren juist ontzettend sociaal. Er waren ook veel optimisten bij wat ik eigenlijk niet had verwacht. Het was een enorm leerrijke ervaring omdat ik er nu een totaal ander beeld van heb gekregen. Het is zeker voor herhaling vatbaar.
Laura Van Dessel
5STWd
Ik had totaal niet verwacht dat er 'zoveel' mensen op af zouden komen. Het choqueerde me echt dat er tegen de 300 daklozen langskwamen. Hoe is het ooit zo ver kunnen komen dat er zoveel daklozen in Antwerpen zitten? Ik stel er me vele vragen bij. Ik heb vele babbeltjes gedaan met mensen, zei altijd 'goedenavond',... Ook al word je dan misschien genegeerd of opeens betast je moet vriendelijk blijven en het zelf proberen te negeren. Zo heb ik een babbeltje gedaan met een meneer die me vertelde dat hij gebeten was door een hond. Ik zag in zijn ogen dat het deugd deed om het iemand te vertellen want het was namelijk al de 2de keer op diezelfde avond dat hij me dat kwam vertellen.
Wat me echt wel diep heeft geraakt was dat er een meneertje zei "pff, ‘t is niet zo ne goeien dag vandaag, maar dan wachten we maar op morgen. Dan zal 't wel weer beter zijn!". Dit laat zien dat de meeste mensen die het al zo slecht hebben, op straat leven, niet veel echte vrienden hebben TOCH optimistisch blijven.
Het beeld dat me het meeste bijblijft is het moment wanneer je een gezin de poort ziet doorkomen met kindjes van 4-5 jaar... Dat brak m'n hart echt. Het feit dat die kinderen nooit echte manieren gaan leren, waarschijnlijk geen goede opleiding kunnen betalen, nooit veel vrienden zullen hebben, is zo erg?!
Mijn gevoel achteraf was heel raar, maar toch wel ook heel gelukkig dat ik het heb meegedaan! Ik ben een beetje gechoqueerd om het zo te zeggen, maar toch heb ik erg veel bijgeleerd.
Heel hard bedankt dat wij dit mochten mee doen!
Emma Tirions
5STWd
De dankbare blik die ik kreeg van de 2 broertjes zal me het meest bijblijven. Ik heb hen een dik uurtje van mijn tijd gegeven en daar waren ze al héél blij mee.
Een verhaal heb ik niet echt gehoord, maar die avond heeft wel veel gevoelens bij me opgeroepen. Ik heb het enkele keren moeilijk gehad. Sommige mensen zagen er niet alleen verwaarloosd uit maar ook ongelukkig. Bij sommigen kon je de dankbaarheid van hun gezicht aflezen.
Al bij al, de ervaring die ik gisteren heb mogen meemaken was in 1 woord fantastisch! Ik ben blij dat ik iets voor deze mensen heb kunnen betekenen.
Fleur Schoors
5Stwc
Het beeld dat mij het meeste bijblijft van het vrijwilligerswerk is dat alle mensen heel vriendelijk zijn. Ze zijn enorm eerlijk en vinden het heel fijn om een babbeltje te kunnen doen en eens een vriendelijk gezicht te zien. Soms als er een plaatsje vrij was ging ik mee aan tafel zitten om een babbeltje met de mensen te doen. Dat apprecieerden ze wel en dat merkte ik ook enorm.
Ik heb verschillende verhalen gehoord. Vele van deze mensen werken. Sommigen verdienen zelfs een goed loon maar zijn in de problemen geraakt door schulden te maken, een verkeerde investering te doen, de verkeerde personen te vertrouwen, niet goed op te letten,...
Sommige waren ook pillenverslaafd en drankverslaafd. Een meneer die aan mijn tafeltje zat was pillenverslaafd, hij pakte wel 15 pillen per dag. Dat waren anti-depressiva pillen, hij had een drang naar deze pillen want anders had hij een stroef gevoel in zijn buik. Hij was naar de dokter gegaan en die had hem naar een psychiater doorgestuurd. Nu zit deze meneer bij de AA en nog 2 andere verenigingen. Volgens hem helpen de verenigingen hem enorm! "Die mensen daar geven mij de kracht om van de pillen af te blijven" zei hij. Dit vond ik wel chapeau dat hij daar naar toe gaat en zo zijn best doet om er af te blijven.
Er zat ook een heel lief, oud meneertje aan mijn tafel. Die stond erg positief in het leven. Zo positief zelfs dat die mij gelukkig maakte. Hij vertelde mij dat hij zo'n gelukkig leventje heeft gehad met zijn vrouw. Ze hadden samen een boerderij. Hij had kippen, geiten en een moestuin. De reden dat hij arm is geworden weet ik niet precies. Hij heeft mij alleen zijn liefdesleven van 13 jaar geleden verteld. Wanneer hij en zijn vrouw uiteen gingen was hij nog steeds heel positief maar toen had hij niets meer.
Ik heb geen kinderen aan mijn tafeltje gezien die dag en daar was ik ook enorm blij om.
Niemand zou zo mogen leven.
Ik zou zeker heel graag nog eens terug gaan helpen daar want de voldoening die je na zo'n dag krijgt, is wonderlijk!
Amber Verbiest
5STWd
Het blijft me het meeste bij dat niet iedereen een thuis heeft en daar denken wij niet altijd over na. Ondanks dat ze geen thuis hebben, zijn de meeste heel dankbaar. Een verhaal dat ik hoorde van een van de daklozen was dat hij alcoholist was en ook pillen gebruikte. Hij is nu bij de AA en het gaat veel beter met hem. Ik kreeg een verwarmend gevoel doordat ze zo dankbaar waren dat wij hen kwamen bedienen. Ik vond het een heel leuke ervaring omdat je zo ook eens stilstaat bij wat je zelf allemaal wel niet hebt. Je ziet dan pas wat een echte thuis is.
Zoë Beyers
5 STWd
Een dikke dankjewel aan alle vrijwilligers die hun beste beentje voorzetten. Het was inderdaad een verrijkende ervaring!
Els Peeters
Leen Van der Schoot
Leerkrachten godsdienst vijfde jaar
